بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً

مسلما براى پرهيزگاران نجات و پيروزى بزرگى است:

حَدائِقَ وَ أَعْناباً

باغهايى سرسبز، و انواع انگورها،

وَ كَواعِبَ أَتْراباً

و حوريانى بسيار جوان و هم‌سن و سال،

وَ كَأْساً دِهاقاً

و جامهايى لبريز و پياپى (از شراب طهور)!

لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا كِذَّاباً

در آنجا نه سخن لغو و بيهوده‌اى مى‌شنوند و نه دروغى!

جَزاءً مِنْ رَبِّكَ عَطاءً حِساباً

اين كيفرى است از سوى پروردگارت و عطيه‌اى است كافى!

رَبِّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الرَّحْمٰنِ لا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطاباً

همان پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هيچ كس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگويد (يا شفاعتى كند)!

يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَ قالَ صَواباً

روزى كه «روح» و «ملائكه» در يك صف مى‌ايستند و هيچ يك، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمى‌گويند، و (آن گاه كه مى‌گويند) درست مى‌گويند!

ذٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ مَآباً

آن روز حق است؛ هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمى‌گزيند!

إِنَّا أَنْذَرْناكُمْ عَذاباً قَرِيباً يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ يَداهُ وَ يَقُولُ الْكافِرُ يا لَيْتَنِي كُنْتُ تُراباً

و ما شما را از عذاب نزديكى بيم داديم! اين عذاب در روزى خواهد بود كه انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مى‌بيند، و كافر مى‌گويد: «اى كاش خاك بودم (و گرفتار عذاب نمى‌شدم)!»

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ به خورشيد و گسترش نور آن سوگند،

وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها

و به ماه هنگامى كه بعد از آن درآيد،

وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها

و به روز هنگامى كه صفحه زمين را روشن سازد،

وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها

و به شب آن هنگام كه زمين را بپوشاند،

وَ السَّماءِ وَ ما بَناها

و قسم به آسمان و كسى كه آسمان را بنا كرده،

وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها

و به زمين و كسى كه آن را گسترانيده،

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها

و قسم به جان آدمى و آن كس كه آن را (آفريده و) منظم ساخته،

فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها

سپس فجور و تقوا (شر و خيرش) را به او الهام كرده است،

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها

كه هر كس نفس خود را پاك و تزكيه كرده، رستگار شده؛

وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها

و آن كس كه نفس خويش را با معصيت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است!

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها

قوم «ثمود» بر اثر طغيان، (پيامبرشان را) تكذيب كردند،

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها

آن گاه كه شقى‌ترين آنها بپاخاست،

فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها

و فرستاده الهى [صالح‌] به آنان گفت: «ناقه خدا [همان شترى كه معجزه الهى بود] را با آبشخورش واگذاريد (و مزاحم آن نشويد)!»

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها

ولى آنها او را تكذيب و ناقه را پى كردند (و به هلاكت رساندند)؛ از اين رو پروردگارشان آنها (و سرزمينشان) را بخاطر گناهانشان در هم كوبيد و با خاك يكسان و صاف كرد!

وَ لا يَخافُ عُقْباها

و او هرگز از فرجام اين كار [مجازات ستمگران‌] بيم ندارد!